NLP zostało opracowane przez Richarda Bandlera i Johna Grindera w latach 70-tych w ramach Human Potential Movement. Zdefiniowali oni NLP jako "badanie struktury subiektywnego doświadczenia". Pierwotnym celem twórców NLP było poznanie skutecznych czynników skutecznej terapii i możliwość przekazania jej innym.
Programowanie neurolingwistyczne (NLP) – uporządkowany zbiór technik oraz metod pracy z wyobrażeniami nastawionych na tworzenie i modyfikowanie wzorców postrzegania i myślenia u ludzi. Centralnym elementem NLP są założenia wstępne NLP, które zostały nazwane przez Bandlera i Grindera podstawowymi wzorcami zachowań przy "modelowaniu" ludzi sukcesu.
Dwanaście najważniejszych "założeń wstępnych" to:
- Mapa to nie terytorium. (Zob. Alfred Korzybski)
- Ludzie w ramach własnego modelu świata dokonują zasadniczo najlepszego możliwego dla nich wyboru.
- Każde zachowanie wypływa z dobrych zamiarów. Akceptacja subiektywnych, pozytywnych zamiarów nie ignoruje możliwych konsekwencji czynu. Ona służy w kontekście porady do przemiany negatywnej wizji własnej osoby.
- W każdym człowieku istnieją wszelkie, potrzebne zasoby, aby rozwiązać jego własne problemy.
- Pozytywna ocena danej osoby jest niezmienna, ale adekwatność jej zachowania może być wątpliwa.
- Nie ma błędów ani braków w komunikacji. Wszystko jest sprzężeniem zwrotnym. Poprzez takie założenie wstępne otwiera się droga do przyjmowania krytyki bez urazy. Według Paula Watzlawicka jednostronne obwinianie się (współzależność), jest zasadniczo fałszywe.
- Znaczenie komunikacji leży w reakcji, jaką się otrzymuje. Nie liczy się to, co robisz, ale jak reaguje na Ciebie Twoje otoczenie.
- Jeżeli coś nie działa, zrób coś innego. Bądź otwartym na wszystko, co funkcjonuje. Bądź otwarty na szukanie alternatywnych rozwiązań.
- W skądinąd stałym systemie element z największymi możliwymi opcjami behawioralnymi kontroluje system. Od doradcy wymagana jest elastyczność zachowania.
- Opór ze strony klienta oznacza brak elastyczności ze strony doradcy. Zawsze istnieje jakieś alternatywne rozwiązanie.
- Celem każdej komunikacji nie jest zamiar, ale wywołanie reakcji w drugiej osobie. Założenie to odpowiada aksjomatowi Paula Watzlawicka: Prawdą nie jest to, co powiedział A; prawdziwe jest to, co zrozumiał B.
- Jeżeli ktoś potrafi robić coś konkretnego, to możliwe jest modelowanie (naśladowanie) tego zachowania i przekazywanie jego dalej.
Inicjatywa Demokracji Kulistej
Jestem za wprowadzeniem ustroju Demokracji Kulistej w Polsce. Popieram wszystkie referenda lokalne na wniosek mieszkańców, rozpowszechniam terminy!! Proszę siebie i Polski nie skracać w komentarzach do 26 liter angielskiego alfabetu.